 |
| ครอบครัวโกเมสบนเรือใบ "ดี" |
นานมาแล้วที่ฉันไม่ได้เขียนอะไรเลย น่าจะตั้งแต่ย้ายจากมาเก๊ามา ที่ไม่ได้เขียนไม่ใช่เพราะไม่มีแรงบันดาลใจหรือเพราะความขี้เกียจ แต่เป็นเพราะว่าไม่มีเวลามากกว่า ยุ่งมากจนอยู่ที่สาธารณรัฐโดมินิกันมาได้เดือนกว่าแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ เลย ทุกๆ เช้าเราตื่นนอนกันประมาณ 7 โมง ถ้าโชคดีหน่อยที่มารีน่าท่าเรือที่เราจอดเรือมีไฟฟ้าก็อาจจะได้ทำอาหารเช้าทาน ตอนนี้เรายังทำอาหารบนเรือไม่ได้ตลอดเวลาเพราะเตาที่เราใช้บนเรือเป็นเตาไฟฟ้า เครื่องปั่นไฟที่แปลงไฟฟ้าและเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ บนเรือเสียต้องส่งซ่อม เราก็รอให้ช่างซ่อมตั้งแต่ที่เราย้ายมาถึงแล้วจนบัดนี้ก็ยังไม่เสร็จสักที จำเป็นต้องพึ่งปลั๊กไฟจากมารีน่า ซึ่งไฟฟ้าที่มารีน่าก็มีวันละไม่กี่ชั่วโมง แบตตารี่ของเรือเราต้องนำกลับไปเปลี่ยนที่ร้านทั้งหมดใหม่ เพราะแบตตารี่ที่ซื้อมาใหม่ทั้งหมด 6 ตัวนั้นใช้การไม่ได้ เครื่องยนต์สำหรับเรือบดหรือเรือลำเล็กที่ใช้เข้าฝั่งเราก็ยังไม่มี เพราะผู้ที่ดูแลเรือใบของเราเก็บไว้ให้และจะนำมาให้เมื่อเราเดินทางมาถึงที่นี่ แต่เขายุ่งกับธุรกิจของเขามากจนไม่มีเวลานำมาให้เราสักที มารีน่าหรือท่าเรือที่เราจอดอยู่ มีชื่อเรียกว่า "ยอร์ชคลับ" แต่เป็นที่ๆ เราไม่สามารถเข้าถึงถ้าไม่มีรถยนต์ ไฟฟ้าเป็นไฟฟ้าที่มาจากการไฟฟ้านครหลวงไม่มีเครื่องปั่นไฟ ดังนั้นจึงมีไฟฟ้าใช้เป็นเพียงบางเวลา วันละไม่กี่ชั่วโมง แต่ยังดีหน่อยที่มีน้ำประปาไหลตลอดทั้งวัน ทั้งหมดที่ฉันได้บรรยายมาลองคิดตามดูว่ามันเป็นบรรยากาศที่ไม่ค่อยน่ารื่นรมณ์เท่าไหร่ เหมือนกับติดอยู่บนเกาะที่หนีออกไปไหนเลยไม่ได้ หรือแม้แต่บางวันไม่มีแม้กระทั่งอาหารให้ทาน ไหนจะยังเพื่อนบ้านผู้รักสุขภาพ บ่นว่าควันจากเครื่องยนต์ของเราโชยเข้าไปในเรือยอร์ชลำเบ้อเริ่มของเขา ตอนที่เรายังพยายามจะชาร์ตแบตเตอรี่ของเครื่องยนต์
สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในเวลาเดียวกันนี้ทำให้ฉันมีความรู้สึกหมดหวังเพราะเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย ที่นี่ไม่เหมือนกับในเอเชียของเราที่เราหาช่างซ่อมอะไรสักอย่าง ถ้าช่างคนนั้นทำงานไม่ดีหรือซ่อมไม่ได้ เรายังสามารถที่จะไปหาช่างคนอื่นมาทำแทนได้ แต่ไม่ใช่ที่สาธารณรัฐโดมินิกันนี่ ผู้คนถึงเรียกว่าทำงานแบบสไตล์โดมินิกัน เป็นยังไงนะหรือคะ คือ ถ้าหากคุณมีนัดกับชาวโดมินิกันท้องถิ่น อย่าเอาว่าตรงเวลาเลย ถ้าเขามาตามนัดในวันเดียวกันถือว่าคุณโชคดีมากแล้ว นั่นแหละ "โดมินิกันสไตล์" และก็ไม่มีใครอารมณ์เสียหรือโกรธกันกับสิ่งที่เกิดขึ้น
หลายครั้งฉันทะเลาะกับฌูเอาทั้งที่รู้ว่าเขาก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะแก้ไขกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด หรือพยายามจะรับมือปัญหาเป็นเรื่องๆ ไป สำหรับฉันที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตแบบใหม่นี้และทำตัวให้คุ้นเคยก็ยากมากพอแล้ว ยังจะต้องพยายามเข้าใจกับเหตุที่เกิดขึ้น บางทีมันก็มากเกินรับมือ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ฉันบอกกับฌูเอาเสมอว่า ฉันทำทั้งหมดนี้เพราะเขา โครงการล่องเรือใบรอบโลกนี้เป็นความฝันของเขามาโดยตลอด และฉันก็สนับสนุนเขา มันไม่ใช่ความฝันของฉันที่จะเดินตามและเขาก็บอกกับฉันเสมอว่า ถ้าฉันไม่ชอบหรือไม่เห็นด้วย ฉันสามารถแย้งได้ตลอดเวลา และน่าจะบอกเขาตั้งแต่แรกว่าจะไม่ร่วมเดินตามความฝันด้วยกัน ตัวฉันเองฉันก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร การล่องเรือรอบโลกนี้เป็นสิ่งที่ฉันต้องการหรือเปล่า แต่อย่างไรก็ตาม เราเป็นครอบครัวเดียวกันและฉันไม่สามารถที่จะทิ้งให้เขาไปเพียงลำพัง ฉันรู้ว่าฉันสามารถหันหลังและกลับไปมีชีวิตที่สะดวกสบายได้เหมือนเดิมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เพื่ออะไรล่ะ ถ้าฉันทำอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเราไม่สนับสนุนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เราเป็นสามีภรรยาแบบไหนกัน
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เราทั้งคู่ไม่ได้ใช้เวลาทั้งวันหวานแหววหรืออาหารเย็นโรแมนติกดังเช่นคู่รักคนอื่นๆ เราใช้เวลาขับรถไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหาซื้ออะไหล่ อุปกรณ์ที่สำคัญของเรือ อาหารเย็นหรือ? เราวุ่นทั้งวัน ไหนจะหาซื้อของร้านนึงไปยังอีกร้านนึง ปรึกษาช่างยนต์ ตรวจเช็คเครื่องยนต์ และดูแลมาเรีย ดี ทั้งหมดนี้เราก็เหนื่อยกันทั้งวันจนไม่มีเวลาปรุงอาหารอะไรจนต้องทานอาหารกระป๋องกับข้าวเปล่า ชีวิตหนอชีวิต
มันไม่สำคัญเลยว่าวันนี้จะเป็นวันแห่งความรัก วันของคู่รักที่จะบอกรักซึงกันและกัน สำหรับฉันครอบครัวสำคัญมากที่สุด ฌูเอา โนแอล มาเรีย ดี และฉัน เราทั้งหมดถือเป็นครอบครัวโกเมส และฉันหวังที่จะเห็นทุกคนในครอบครัวมีความสุขและใช้เวลาแห่งความสุขร่วมกัน ฉันรักพวกเขาทุกวัน
สุขสันต์วันแห่งความรัก .....
สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในเวลาเดียวกันนี้ทำให้ฉันมีความรู้สึกหมดหวังเพราะเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย ที่นี่ไม่เหมือนกับในเอเชียของเราที่เราหาช่างซ่อมอะไรสักอย่าง ถ้าช่างคนนั้นทำงานไม่ดีหรือซ่อมไม่ได้ เรายังสามารถที่จะไปหาช่างคนอื่นมาทำแทนได้ แต่ไม่ใช่ที่สาธารณรัฐโดมินิกันนี่ ผู้คนถึงเรียกว่าทำงานแบบสไตล์โดมินิกัน เป็นยังไงนะหรือคะ คือ ถ้าหากคุณมีนัดกับชาวโดมินิกันท้องถิ่น อย่าเอาว่าตรงเวลาเลย ถ้าเขามาตามนัดในวันเดียวกันถือว่าคุณโชคดีมากแล้ว นั่นแหละ "โดมินิกันสไตล์" และก็ไม่มีใครอารมณ์เสียหรือโกรธกันกับสิ่งที่เกิดขึ้น
หลายครั้งฉันทะเลาะกับฌูเอาทั้งที่รู้ว่าเขาก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะแก้ไขกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด หรือพยายามจะรับมือปัญหาเป็นเรื่องๆ ไป สำหรับฉันที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตแบบใหม่นี้และทำตัวให้คุ้นเคยก็ยากมากพอแล้ว ยังจะต้องพยายามเข้าใจกับเหตุที่เกิดขึ้น บางทีมันก็มากเกินรับมือ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ฉันบอกกับฌูเอาเสมอว่า ฉันทำทั้งหมดนี้เพราะเขา โครงการล่องเรือใบรอบโลกนี้เป็นความฝันของเขามาโดยตลอด และฉันก็สนับสนุนเขา มันไม่ใช่ความฝันของฉันที่จะเดินตามและเขาก็บอกกับฉันเสมอว่า ถ้าฉันไม่ชอบหรือไม่เห็นด้วย ฉันสามารถแย้งได้ตลอดเวลา และน่าจะบอกเขาตั้งแต่แรกว่าจะไม่ร่วมเดินตามความฝันด้วยกัน ตัวฉันเองฉันก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร การล่องเรือรอบโลกนี้เป็นสิ่งที่ฉันต้องการหรือเปล่า แต่อย่างไรก็ตาม เราเป็นครอบครัวเดียวกันและฉันไม่สามารถที่จะทิ้งให้เขาไปเพียงลำพัง ฉันรู้ว่าฉันสามารถหันหลังและกลับไปมีชีวิตที่สะดวกสบายได้เหมือนเดิมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เพื่ออะไรล่ะ ถ้าฉันทำอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเราไม่สนับสนุนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เราเป็นสามีภรรยาแบบไหนกัน
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เราทั้งคู่ไม่ได้ใช้เวลาทั้งวันหวานแหววหรืออาหารเย็นโรแมนติกดังเช่นคู่รักคนอื่นๆ เราใช้เวลาขับรถไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหาซื้ออะไหล่ อุปกรณ์ที่สำคัญของเรือ อาหารเย็นหรือ? เราวุ่นทั้งวัน ไหนจะหาซื้อของร้านนึงไปยังอีกร้านนึง ปรึกษาช่างยนต์ ตรวจเช็คเครื่องยนต์ และดูแลมาเรีย ดี ทั้งหมดนี้เราก็เหนื่อยกันทั้งวันจนไม่มีเวลาปรุงอาหารอะไรจนต้องทานอาหารกระป๋องกับข้าวเปล่า ชีวิตหนอชีวิต
มันไม่สำคัญเลยว่าวันนี้จะเป็นวันแห่งความรัก วันของคู่รักที่จะบอกรักซึงกันและกัน สำหรับฉันครอบครัวสำคัญมากที่สุด ฌูเอา โนแอล มาเรีย ดี และฉัน เราทั้งหมดถือเป็นครอบครัวโกเมส และฉันหวังที่จะเห็นทุกคนในครอบครัวมีความสุขและใช้เวลาแห่งความสุขร่วมกัน ฉันรักพวกเขาทุกวัน
สุขสันต์วันแห่งความรัก .....
