วันศุกร์, เมษายน 14, 2560

ฉันใช้เวลา 1095 วัน พาลูกท่องเที่ยว

ระหว่างล่องเรือกลางทะเล
คำว่า “แม่” เป็นคำนิยามที่ไม่มีสิ้นสุด แม่เป็นทั้งพี่เลี้ยง แม่ครัว เพื่อนเล่น พยาบาล ครู  แม่เป็นทุกอย่างของลูก แต่ลูกจะรู้บ้างไหมว่าลูกคือดวงใจของแม่ ลูกเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เกิดจากความรักของพ่อและแม่ แม่ก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่มีเคยมีหน้าที่การงานที่สังคมเป็นคนกำหนดว่าเราควรจะทำ จนทำให้เวลาที่ลูกเติบโตนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม่ไม่สามารถย้อนเวลาช่วงที่ลูกเป็นเด็กให้กลับคืนมาได้ พ่อกับแม่เลยยอมละทิ้งหน้าที่การงานและหันมาใช้เวลากับลูกอย่างเต็มที่ แต่จะให้พ่อกับแม่มานั่งจ้องหน้าลูกทั้งวันทั้งคืนที่บ้านก็คงไม่มีความหมาย พ่อกับแม่จึงพาลูกออกไปผจญภัยในโลกกว้าง ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่หลายคนมองเห็นว่าพ่อกับแม่ทำไปโดยไม่ยั้งคิดและพาลูกไปประสบอันตราย
เล่นน้ำทะเลครั้งแรกที่ประเทศสาธารณรัฐโดมินิกัน

ว่ายน้ำรอบๆ เรือ สองขวบหกเดือน
ฉลองวันเกิดครบสองขวบที่เซนต์ลูเซีย
พ่อกับแม่มองเห็นว่ารากฐานของลูกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เป็นช่วงเวลาที่พ่อกับแม่ได้ใช้กับลูกอย่างเต็มที่ เราอยู่ด้วยกันตลอด 24 ชั่วโมง พ่อกับแม่ได้สังเกตเห็นพัฒนาการและการเจริญเติบโตของลูกทุกวัน และได้หยิบยื่นสิ่งใหม่ๆ ให้กับลูกได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง ใครๆ ต่างคิดว่าลูกยังเล็กจำความอะไรคงไม่ได้ สิ่งสำคัญไม่ใช่อยู่ที่สถานที่ แต่อยู่ที่เราได้ใช้เวลาของเราร่วมกันอย่างเต็มที่ วางรากฐานชีวิตและแนะนำประสบการณ์ใหม่ๆ ให้เค้าได้เรียนรู้
สามขวบเจ็ดเดือน
ปั้นบัวลอย

เรียนรู้ขับเรือเล็กครั้งแรก
ลูกจะรู้บ้างไหมว่าลูกโชคดีแค่ไหนที่ได้ท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง พ่อกับแม่พาลูกไปล่องเรือใบตั้งแต่ครบขวบแรก ตั้งแต่ที่ลูกยังเดินไม่ได้ ยังพูดไม่รู้เรื่อง ยังใส่ผ้าอ้อม ยังตื่นมากินนมตอนกลางคืน จนถึงวันนี้ลูกเดินทางมาแล้วเกือบ 20 ประเทศ ลูกคงจำความไม่ได้ครั้งแรกที่ลูกเหยียบเม็ดทรายแล้วลูกร้องไห้เพราะตกใจที่คลื่นทะเลซัดมาโดนเท้าเล็กๆ ของลูก เมาเรือครั้งแรกตอนหนึ่งขวบกับสามเดือน เพื่อนคนแรกของลูกมีผิวสีเข้มกว่าลูกและพูดคนละภาษากับลูก ลูกไปโรงพยาบาลครั้งแรกในที่ๆ พ่อกับแม่ก็ไม่คุ้นเคยเพราะลูกท้องเสีย ครั้งแรกที่ลูกกระโดดลงน้ำทะเลจากเรือใบ ครั้งแรกที่ลูกว่ายน้ำได้เองโดยที่ไม่ต้องใส่แว่นตากันน้ำ ครั้งแรกที่ลูกตกปลาได้เอง เสียงหัวเราะ เสียงกรีดร้องที่แสดงถึงความสนุกสนาน ลูกจะรู้ไหมว่าแม่ก็อมยิ้มไปด้วย
ห่วงยางบนเรือของเล่นของลูก 

หลังจากเดินได้แล้วก็หัดขึ้นบันไดเข้าออกเรือ

หนึ่งขวบเก้าเดือนที่ ประเทศเซนต์ลูเซีย

หนึ่งขวบหกเดือน เห็นปลาเป็นๆ ครั้งแรก

สามขวบช่วยแม่ตากผ้า

อาบน้ำฝนครั้งแรกตอนสองขวบ

เพื่อนใหม่ของลูก
พ่อกับแม่เหนื่อยมากที่ต้องดูแลลูกเต็มเวลา แบบที่ไม่มีผู้ช่วย ไม่มีปู่ย่าตายายคอยช่วย พ่อกับแม่ต้องคอยระวังไม่ให้อันตรายใดๆ เกิดกับลูกและครอบครัวเรา ถือว่าว่าเป็นงานหนักยิ่งกว่างานประจำที่พ่อกับแม่เคยทำ แต่ประสบการณ์ที่เราทั้งหมดได้มีร่วมกันนั้นเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่หวังว่าลูกพอจะจำได้บ้าง วัฒนธรรมและสถานที่ต่างๆ ที่เราไปกันมาคงทำให้ลูกเข้ากับคนได้ง่าย ให้ลูกไม่แบ่งชั้นวรรณะหรือเชื้อชาติ ธรรมชาติที่ลูกได้ไปเห็นด้วยตัวเอง พ่อกับแม่ก็หวังว่าเมื่อลูกโตขึ้นลูกจะเห็นคุณค่าของสัตว์ และพืชพันธุ์แต่ละชนิด ทุกวันนี้พ่อกับแม่ก็รู้แล้วว่า ไม่ว่าน้ำทะเลจะลึก คลื่นจะสูง พายุ ฟ้าผ่า ความมืด ไม่มีอะไรที่ทำให้ลูกของแม่กลัวเลย สิ่งทั้งหมดนี้ที่พ่อกับแม่ทำไปก็หวังว่าเมื่อลูกโตเป็นผู้ใหญ่ลูกคงจะรู้ว่าพ่อกับแม่รักลูกมากแค่ไหน เมื่อลูกหยิบรูปถ่ายขึ้นมาดูและเห็นรอยยิ้มของเราทั้งหมด ลูกคงจะรู้ว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหนในระหว่างที่เราท่องเที่ยวโลกกว้างไปด้วยกัน  
ไปดำน้ำดูปลากับแม่ สามขวบหนึ่งเดือนที่กัวเดอลุป

ไปดำน้ำดูปลากับพ่อ สามขวบสี่เดือน
กัปตันน้อยสองขวบสามเดือน

0 comments:

แสดงความคิดเห็น